Inside Istanbul: Istanbul Biennial Part II

Bu hafta sonu da Bienalin geriye kalan kısımlarını görmeye gittim. Öncelikle şunu söylemeliyim ki; 
Arter'deki enstalasyon ve videolar oldukça hoşuma gitti. Salt Beyoğlu'ndaki sergi ise çok ufaktı
özetle tüketim çılgınlığına ve ticari faaliyetlerle karşımıza çıkan metalar üzerine yoğunlaşmış.

Arter'deki sergilere dönecek olursam öncelikle Angelica Mesiti'nin video çalışmasına bayıldığımı
söyleyebilirim. Atlanmaması gereken bir bölüm bence, o yüzden önce metnini okuyun sonra da kendinizi
videodaki tınılara bırakın. Bu videoda; 4 farklı kişiden, farklı enstrümanlar ile çaldıkları ritm ve
melodileri içlerinde bulundukları çevreyle ilişkilendirerek dinliyoruz. İçlerinden birisi ellerini ve suyu,
bir diğeri ıslığı kullanıyor müziği icra ederken. Vatandaşlar Bandosu adındaki bu eserde, bireyleri çok
yakından görürken kendinizi bir anda anın içinde buluyorsunuz. Her birinin kendisine özel bir hikayesi var
ama burada anlatmıyorum. Heidegger'e göndermeler içeren, bedenin ve sesin keşfine dair çok güzel bir
çalışma olmuş.
Zaman - yer ve beden kavramlarını sorgulayan bu çalışmanın en vurucu kısmı ise; sonunda gerçekleşen
4 ayrı müzisyenin müziklerinin kesiştiği, ıslıkla beraber kornaların, titreşen ağaç yapraklarının seslerinin
duyulduğu bölüm!

Arter'de dikkatimi çeken bir diğer çalışma ise; José Antonio Vega Macotela'nın; "Zaman Takası" adlı
çalışması. Macotela, Meksika'da bir ceza evine gidip, mahkumlarla bir anlaşma yapıyor. Bu anlaşmaya göre;
her birinden istediği bir şeye karşılık, mahkumlar da ondan dışarıda aynı gün ve saatte bir şey yapmasını
istiyorlar. Böylelikle karşılıklı olarak, zamanı ve istediklerini takas etmiş oluyorlar. Örneğin; Macotela bir
mahkumdan; her nefes alış verişini oklarla resmetmesini isterken, mahkum da ondan aynı saatte dışarıda
sevgilisini gözetlemesini istiyor. Ortaya çıkan eserler de, en az serginin teması kadar şaşırtıcı!

Bahsetmek istediğim bir diğer çalışma ise Filistin Ramallah'da yaşayan iki sanatçı Basel Abbas ve
Ruanne Abou Rahme'nin "Arzunun Kayıp Nesneleri" enstalasyonu. Biraz dağınık, kurmaca bir çalışma
odasıyla karşılaşıyorsunuz. Pikapta boşa dönen bir plak, duvarlar Filistin'de yaşanan
olayları konu alan haberler, fotoğraflar ve Godard film afişleriyle bezeli. "Kapitalist arzu üretimi" (Deleuze)
ve materyalist bir bakış açısıyla etraftaki imgeleri inceliyorsunuz. Alt metinde ise; "Filistin Kurtuluş Örgütü"
nün devrimci bir hareketten, otoriteye dönüşmesiyle beraber ortaya çıkan yeni söylemlerin ve 
arzuların incelenmesi fikri yatıyor. İki sanatçının bunu nesnel anlamda ne kadar iyi dile getirebildikleri
tartışılır ama; ortaya konan materyallerle yarattıkları ortamın gerçekçi ve içinde bulundukları durumun da
bir o kadar ironik olduğunu söyleyebilirim. Arzu, felaket ve mekan ilişkisinin güzel bir örneği niteliğinde.

Ve son olarak da; Hector Zamora'nın bol tuğlalı video çalışması Maddesel Değişkenlik'ten bahsedeceğim.
Bu videoyu izler izlemez aklıma, Charlie Chaplin'in Modern Times filmi geldi. Sürekli aynı işi yapan, rutin
döngüsünde yorulan işçiler. Bu videoda da; Mimar Sinan Üniversitesi'nin modern bir binasında toplanmış 35
kişiyi birbirlerine durmaksızın tuğla atarken görüyoruz. Sürekli tekrarlanan hareketler ve bedenin arasındaki
gelgitler. Belli bir süre sonra, tuğlalardan bazıları yere düşüyor ve kırılıyor. Sonra da, tuğlacıların söylediği
birtakım şiirler duyuyorsunuz. Belki bir nebze de olsa hafifletebilir o döngüdeki sıkıcılığı. Zamora'nın bu video
çalışması kısacası; bedensel dizilimin mahremiyetine ve hassasiyetine vurgu yapıyor.

Bienal görüşlerimin olduğu İLK KISIM -- Biennial Part I

**
This year 13th Istanbul Biennial's title is "Mom Am I Barbarian?". In this biennial, we see different
installations of artists who consider urban renovations, relations between public spaces and private
properties, and the notion of public domain as a political forum. This is the second part where I wanted 
to talk about some of my favorites.

bloglovin / instagram / facebook / portfolio