Inside Istanbul: Istanbul Biennial Part I

İstanbul Bienali'ni her sene takip etmeye çalışıyorum. Bu sene de Antrepo No:3 ve Galata Rum İlköğretim
Okulu'ndan gezmeye başladım. Kısaca size de bahsedeceğim. Öncelikle "Anne Ben Barbar mıyım?"
temasını biraz açmalıyım. Lale Müldür'ün aynı isimli kitabından alınan bu başlık, politik forum olarak
kullanılan kamusal alanı sorguluyor, farklı etnik ve bireylerden oluşan toplumun ne gibi çelişkiler ve
uyumsuzluklarla baş ettiğini gösteriyor. Aslında bunu da özellikle Galata Rum'da sergilenen kısımda daha
iyi anlıyorsunuz.

Kamu kavramı ve kamusal alanlar, bunların politik düzlemde düşünülüp düşünülemeyeceğini ilk
1990 yılında Jürgen Habermas ortaya atmış. Günümüz İstanbul'unda da git gide önem kazanan ve özellikle
de "Gezi Olayları" ile yeniden gündeme gelip sorgulanan bir takım kavramlarla, bienalde sıkça karşılaşıyoruz.
Bu kavramların içine, kentsel dönüşüm de katılarak, bol sorgulamalı, bir İstanbullu olarak biraz hüzün verici
ve biraz da alt metinli bir bienal ile karşı karşıyayız!

Nil Yalter & Judy Blum - Paris City of Light

Antrepo No:3'de sergilenen birçok şey tamamen alt metinleriyle anlam kazanıyor. Diğer türlü sadece
bakıyorsunuz ve anlayamıyorsunuz :) Bu nedenle, eğer bienali gezmeye bolca vaktiniz varsa, muhakkak
rehber kitabını alarak gezin!

Nil Yalter ve Judy Blum'ın Paris'e kadın ve bir göçmen gözüyle bakış açısını yansıtan Paris City of Light
kolajlarını çok sevdim. İçlerinde Paris'de yaşanan önemli şehirsel/politik süreçleri anlatan olaylar
resmedilmiş, fotoğraflanmış ve birtakım desen/yazılarla kolaj haline getirilmiş.

Carlos Eduardo Felix Da Costa'nın "Mevsimler" adlı enstalasyon çalışması ise oldukça iddialı bir
sürdürülebilir mimarlık projesi. Kendi yapmış olduğu bir binanın içinde gözlemlediği mevsim geçişlerine,
ve Rio de Janeiro'nun yemyeşil bir arazisinde yapmış olduğu gözlemlere fotoğraflarla tanık oluyorsunuz.

Beni etkileyen bir diğer çalışma ise, Gonzalo Lebrija'nın küçük heykeli Lamento. Etraftaki uyumsuzluğu,
şehir planlamadaki çirkin yapılaşmaları ve ruhsuzluğu simgeleyen üzgün bir küçük heykel. Aslında ilk başta
büyük heykeller yapmaya yönelen Lebrija daha sonra onları küçülterek daha fazla ruh katacağına inanmış
ve projesini bu yönde değiştirmiş.

Galata Rum İlköğretim Okulu'na girdiğinizde, ilk katında sizi, sizle ilgilenmeyen ve kendi işlerine yoğunlaşmış
insanlardan oluşan bir enstalasyon karşılıyor.
Diğer katlarda yer alan çalışmalar ise gayet anlaşılır ve Antrepo'dakilere göre daha kolay okunabilir türden. Kentsel dönüşüm ve Sulukule yıkımının izleri en çok gözüme çarpanlar. Ayrıca "Mülksüzleştirme Ağları" haritası
sermaye - iktidar ilişkilerini gayet iyi anlatıyor.

Martin Cordiano'nun ve Tomas Espina'nın "evini" açtığı "Nüfuz Alanı";  tüm eşyalarıyla ve ortamıyla özel
mülkün/alanın kamuyla nasıl iç içe geçtiğini anlatan kendinizi biraz garip hissettiğiniz bir enstalasyon
çalışması. "Yara izleri" ve "çatlaklar"da toplumsal ya da bireysel iyileşmeye ve hayata devam etmeye
vurgu yapan metaforlar.
Düşünün ki, evinizdeki her şeyi taşıyıp, birebir eşyaları bir araya getirip bir sergiye koyuyorsunuz.
Kendinizi çıplak hissetmez miydiniz? İşte bu çalışma o türden...

Çok kabaca ve kısaca değinmeye çalıştığım bienalin kalan kısımlarını da yazacağım.
Esen kalın!

**
This year 13th Istanbul Biennial's title is "Mom Am I Barbarian?". In this biennial, we see different
installations of artists who consider urban renovations, relations between public spaces and private
properties, and the notion of public domain as a political forum.

bloglovin / instagram / facebook / portfolio